Hans van der Bijl en Renzo Versteeg zitten samen in de ouderraad van het Bona. Renzo is voorzitter van de ouderraad. Hans is dat ook geweest, en zit nu ook nog in de DMR. Dat is de vestigingsmedezeggenschapsraad waar ouders, docenten en leerlingen zitting in hebben. Beiden hebben ze drie kinderen, die allemaal op het Bona zitten of zaten.
Wat doen jullie in het dagelijks leven?
Hans: “Ik werk bij de Rijksoverheid als verander- en programmamanager voor verschillende ministeries. Ik heb bijna alle ministeries al van binnen gezien. Nu zit ik bij VWS en ben ik bezig met de overdracht van patiënten informatie van ziekenhuizen onderling en ook naar bijvoorbeeld verpleeghuizen. We willen de overdracht van zorg niet meer op papier hebben, maar digitaal. Het uitwisselen van informatie op zo’n grote schaal met zoveel verschillende bedrijven en standaarden is echt erg moeilijk maar wel nodig.”
Renzo: “Ik zit bij de Landmacht, al bijna 30 jaar. Op dit moment als veiligheidsadviseur. Het is nu heel druk, want sinds het begin van de Coronatijd ondersteunt de Landmacht verpleeghuizen, ziekenhuizen en voedselbanken. Het is goed om defensie in crisisomgevingen in te zetten, maar er zijn trouwens ook heel veel evenementenbedrijven die dat ook heel goed kunnen; jammer dat zij niet zo betrokken worden.”
Hoe zijn jullie in de ouderraad terechtgekomen?
Renzo: “Een trigger om me aan te melden was dat ik op de informatieavond van de brugklas de voorzitter hoorde praten over de ouderraad. Ze waren toen specifiek op zoek naar vaders. Op de basisschool was ik al actief als hulpouder. Ik ging mee met het schoolkamp, met schoolreizen naar dierentuinen, enzovoort. En ik dacht: “Ik doe dat gewoon”.”
Hans valt lachend in: “Voor mij was het gebrek aan mijn eigen vaardigheid om los te laten. Ik wil meer voelen en proeven van waar mijn kinderen (Timo (student), Rik (4V) en Lieke (5V), red.)) dagelijks rondliepen en -lopen. Ik ben er nog steeds slecht in, dat loslaten. Ik ben er nu al mee bezig dat ze straks allemaal het huis uit gaan. Dat vind ik moeilijk, ook al is het een natuurlijk proces. “
Wat trok jullie aan in het actief zijn in de ouderraad?
Renzo: Je kunt over heel veel meedenken. En vooral ook denken in oplossingen voor allerlei dingen die op ons af komen, maar vooral ook op je kinderen. Mijn dochters Dagmar (6V) Brechje (4G) en Jasmijn (2GA) vinden het wel leuk omdat ze zien dat je betrokken bent bij wat er speelt op school. Als we een overleg met de ouderraad hebben vraag ik hen soms om input.
Hans: “Hoe krijg je dingen in beweging? Dat vind ik interessant maar dat is dus heel contextgevoelig en cultuurgevoelig. Het Bona heeft, naar wat ik merk, een sterke familiecultuur en een goed zicht op mensen. Het is nog geen echte professionele cultuur, dat mag nog wel wat steviger.”
Renzo: “In de ouderraad herken ik inderdaad die familiecultuur. Dat trekt leerlingen en ouders om naar het Bona te komen. Je kunt hier jezelf zijn.” Hans: “De mensen die op school in de DMR zitten bepalen de sfeer van het overleg met de directie. Er is nu een erg positieve sfeer. Ook Marlies Otte als directeur doet dat goed. Een voorbeeld waarbij ons om advies werd gevraagd was afgelopen voorjaar, toen de scholen weer deels open mochten. Gaan we toch weer helemaal thuis doen of hybride? Wat is het beste en wat is haalbaar? Ons advies werd toen overgenomen, zodat leerlingen toch weer een flink aantal dagen op school konden komen. Ga open het gesprek aan als directie want je hebt gratis extra adviseurs tot je beschikking.”
De DMR bestaat nu een aantal jaren. Hoe is dat proces van medezeggenschap verlopen?
Hans: “Volgens mij gaat het in de DMR erg goed. Toen ik er een aantal jaren geleden voor het eerst bij kwam, moesten we samen aan de bak. Dat had toen te maken met het herstellen van vertrouwen, respect en het wegnemen van angst om dingen bespreekbaar te maken. De hele DMR heeft toen een cursus gevolgd, handboekjes zijn aangeschaft en een vergaderdiscipline is opgebouwd. Daar bouwen we nu op verder. Bij de directie staat het maatwerk voor leerlingen waarmee het Bona zich wil onderscheiden centraal. De profilering van de school op basis van dat maatwerk, hoe straal je dat uit? Dat gaat steeds beter. Hans: “De school kan hier nog wel een stap maken in de “nieuwe tijd” met bijvoorbeeld extra faciliteiten en ICT. Ik zou het liefst die familiegerichte school blijven, maar wel een erg moderne familiegerichte school.”
Renzo: “Je ziet nu meer van hoe de school dat doet en waar kansen liggen omdat je echt afhankelijk bent geweest van digitale middelen. Een leuk idee is misschien een geheel en al digitale leraar die allerlei dingen kan aansturen voor digitaal en online onderwijs.”
Wat is het doel van de ouderraad?
Renzo: “Dat is makkelijk: wij zijn een klankbordgroep voor de directie als het gaat om communicatie, het gebouw, de sfeer en het beleid op school. Ik hoop dat we het voor elkaar krijgen om daar nog meer continuïteit in te krijgen. We hebben trouwens ook nog wel wat leden nodig. Ook voor ervaren ouders is het goed om erbij te komen, die weten al meer van de school dus dat is alleen maar goed.
We zitten nog steeds, april 2021, midden in de Coronatijd. Hoe gaat dat thuis?
Renzo: “Mijn oudste dochter zit in het examenjaar. Dat de examens doorgaan vindt ze wel goed, maar ze had wel op iets meer versoepelingen gehoopt. Je krijgt concreet een cijfer, en heb je dan echt een achterstand? Ik vermoed van niet, we zullen dat gaan zien. Misschien is die achterstand vooral op het sociale vlak, maar dat kun je niet meten. Ze geeft wel aan dat het haar veel meer moeite kostte om zich alle stof eigen te maken, vandaar de hoop op ‘iets’ meer versoepelingen. Een jaar lang heeft ze op allerlei soorten manieren les gehad, en geprobeerd om er het beste van te maken. Nu wil ze ook echt het examen doen.
Zeker voor de leerlingen die nu in de brugklas zitten kan het sociaal wel moeilijk zijn. Het gevoel van samen op de middelbare, met de hele klas je schoolcarrière beginnen is er natuurlijk veel minder. Ook de open dagen voor het aankomend jaar zijn niet fysiek geweest. Er wordt wel gedacht in oplossingen, kunnen we ze toch niet hier krijgen? Tot nu toe is dat nog niet gelukt, helaas.”
Hans: “Ik denk dat onze kinderen (van Renzo en Hans, red.) het thuis goed hebben maar ik ben bang dat dat voor andere kinderen niet vanzelfsprekend is. Er zijn er die afhaken.” Renzo beaamt: “Je merkt dat de structuur weg is. Ze stappen normaliter ’s ochtends op tijd hun bed uit, op de fiets naar school toe en zitten dan de bubbel van school. En ineens ben je thuis en alles loopt door elkaar heen. Het missen van die fysieke 1-op-1 momenten is erg jammer.”
Wat vinden jullie fijn aan het Bona?
Renzo: “Met sommige docenten lopen de leerlingen echt weg.” Hans: “Soms zijn er bepaalde ouderwetse docenten met een streng regime, maar een jaar daarna zijn ze daar heel blij mee.” Renzo: “Klopt! In de ouderraad merk je dat ook. Nieuwe brugklasouders beginnen er dan over, maar dan weten wij al om wie het gaat en ook dat ze er later anders over gaan denken.” Hans: “De mensen hier hebben het hart op de goede plek.”
Als afsluiting willen Renzo en Hans het volgende meegeven:
Renzo: “De openheid en de gekkigheid van docenten vind ik mooi en heel typisch van deze school. De afstand onderling is klein, docenten zijn benaderbaar en er zijn veel activiteiten.” Hans: “Het voelt goed; er zijn betrokken en enthousiaste leerkrachten, een relatief jong team dat ook opereert als een team. Het is mooi dat veel leraren hier langere tijd werken en niet alleen bezig zijn om stof over te brengen, maar ook bezig zijn om iedereen te begeleiden naar een volgende fase. Docenten werken hard om leerlingen klaar te maken voor het leven.”