Een maandelijkse column over de mensen en het leven op het Bonaventuracollege Mariënpoelstraat door Reiny Sterenborg, vandaag:

Tijmen van der Drift, december 2019

Tijmen als leerling………….  en als docent, meneer van der Drift!

  

 

 

 

 

 

 

“Mijn zus zat al op het Bona, ik ben niet eens bij vakken geweest op de Open Dag, ik heb alleen maar in het gebouw rondgelopen. De sfeer van de school gaf de doorslag: het is klein en voelt huiselijk omdat het gebouw niet zo groot is. De keuze voor het Bona was op gevoel. Van mijn basisschool ging uiteindelijk niemand mee, het was echt mijn eigen keuze. Ik vond en vind het Bona een mooie school, het is niet zo modern en strak. Vanuit de brugklas weet ik vooral nog het zwemfestijn, en onze vaste pauzeplek op de vide. We hadden zelf een kamp georganiseerd in de tweede en we gingen naar Trier. Toen ik voor mijn reis ging skiën in de 5e klas is mijn skiverslaving begonnen. Voordat ik met school ging skiën had ik het nog nooit eerder gedaan, maar nu ga ik elk jaar.

Ik ben ook gelijk de Technische Commissie (TC) gaan doen in de eerste. Bij het Halloweenfeest zag ik de TC voor het eerst. Er zijn verschillende jongens uit verschillende leerlagen, en je leert de school beter kennen. Er zitten nu 4 meisjes in de TC, dat is bijzonder en leuk! Om bij TC te komen moet je het willen, leuk vinden en er tijd in steken. Soms is het spannend omdat je misschien iets fout kan doen met het licht en geluid, maar als je er langer bij zit dan wordt het vanzelf makkelijker. Je kent dan ook oudere mensen en de bovenbouwleerlingen zijn dan niet eng meer, maar gewoon iemand waar je pizza mee kan eten. Hetzelfde gold ook voor het musicalteam, waar je als hoofd TC automatisch bij kwam. Je leerde er nog meer organiseren, vergaderen en regelen, maar het was vooral altijd heel gezellig, ook met de docenten.

Een hele fijne docent vond ik zelf meneer Wagenaar. Hij gaf heel erg veel ruimte in de les, je moest niks, tot het fout ging. Zijn lesvorm is college-achtig en hij weet heel veel.

Nu ben ik zelf docent Aardrijkskunde op de Mariënpoelstraat, dat was heel onverwacht! Ik kreeg de vacature doorgestuurd van meneer Knoppert. Ik zie het als een plek om extra uitdaging te halen. Ik was ook heel nerveus op de eerste dag, ik had geen idee wat ik kon verwachten. Voor een groep staan vond ik altijd het engste wat er was, en nu is het al veel minder eng, presenteren. Het is waardevol: ik moet voor het eerst in mijn leven hard werken, echt goed plannen en bedenken wat ik ga doen in een les.

Ik zie de leerlingen niet als groep, maar juist als kleine groepen en vooral individuen. Individuele aandacht en lesgeven is belangrijk, maar dat lukt nog niet altijd als je nieuw bent. De stof zo overbrengen dat het echt interessant is, dat vind ik een uitdaging. Er is ook een valkuil: omdat je zelf al veel meer weet, is het lastig om simpel te blijven in de uitleg. Het leukste aan lesgeven vind ik de leerlingen, maar het lastigst vind ik soms ook de leerlingen, ze letten natuurlijk niet altijd op ?.

Het Bona is klein, gezellig, en je kan er jezelf zijn. School was voor mij vroeger een plek waar je naartoe moest, maar door alle dingen die ik leuk vond werd het vanzelf ook een plek waar je naartoe wilde. De hele school wordt kleiner naarmate je meer doet binnen de school met andere leerlingen en docenten. Het is een school zoals vele, maar er zijn veel kansen om het meer te laten zijn dan alleen maar een school. Dat zou ik iedereen gunnen!”