Luuk en Ilse zitten allebei in 6VWO. Ze zijn nu dus ineens examenleerlingen in het “Coronajaar”. Hoe voelt dit? En hoe gaan ze ermee om?
Ilse: “Geen examen doen vind ik echt gek: je werkt 6 jaar naar een doel toe. Examen doen, dan vakantie en dan echt klaar zijn. Het doel valt nu ineens weg. Ik heb vooral in de bovenbouw hard naar het examen toe gewerkt. En dan is het erg naar dat je via een NOS-pushbericht moet horen dat het niet doorgaat; een echte anticlimax. Aan de andere kant: in mijn omgeving waren mensen best blij, en ik zelf was ook best opgelucht, omdat we het nu niet onder deze omstandigheden hoeven te doen. Als je nu eigenlijk op niet slagen staat, dan is het nog wel spannend.
We moeten nog wel wat toetsen doen: ik dacht dat we dat misschien begin april al zouden moeten doen, maar dat wordt na de meivakantie. Op zich gaat het thuiszitten wel prima. Ik zit op mijn eigen kamer te werken, en mijn broertje ook, en mijn vader geeft beneden les. Ik probeer door te gaan, en zoveel mogelijk aan school te doen. Gelukkig is bij de meeste vakken de stof al wel af, dus het is nu vooral herhalen. Verder kijk ik heel veel Netflix en lees ik boeken buiten in de tuin. Ik ben niet zozeer bang, maar het is niet prettig. Ik blijf binnen en bij mensen vandaan. Ik werk in een klein restaurant in Leiderdorp. Er is nu maar steeds 1 persoon nodig in de bediening, dus sinds 13 maart heb ik nog maar eenmaal gewerkt. Ik had ook een examenreis geboekt, en het is de vraag of we het geld terug kunnen krijgen. Ik had voor begin juni geboekt; ik zou naar Kreta gaan. Als we nu annuleren krijgen we het geld nog terug. Voor mijn studie van volgend jaar had ik gelukkig geen matching of andere verplichtingen meer, ik was al aangenomen. Het diploma gaat gewoon gelden. Ik hoor alleen nog officieel per mail dat ik ben toegelaten maar dat is nog een formaliteit, gelukkig maar!”
Luuk: “Ik zit ook veel thuis op mijn kamer. Ik hield eerst elke dag school bij, maar nu onze laatste toetsen pas na de meivakantie zijn ga ik niet meer elke dag leren, maar af en toe zeker nog wel. Ik heb nu geregeld dat ik vier dagen per week ga werken. Dan werk ik wel na 15.00 uur, zodat ik nog wel online lessen kan volgen. Ik werk als vakkenvuller en doe soms de kassa bij de Action. We werken met handschoenen aan, alles moet schoon zijn en het is belangrijk dat iedereen een karretje krijgt. Sommige mensen willen dat niet, dat snap ik echt niet.
We hebben vestjes aan met “houd afstand”. Het is nog best druk in de winkel, er mogen niet meer dan 100 mensen in de winkel, en soms halen we dat aantal bijna. Ik was op weg naar school voor mijn Engels mondeling en toen hoorde ik dat de examens misschien niet door zouden gaan. Op school kwam het definitieve bericht. Aan de ene kant zag ik het aankomen: de RIVM had het advies aangepast en er kwam kritiek vanuit de politiek. Ik was best blij, omdat de kans dat ik zak nu echt heel klein is. Maar er zitten ook mensen aan de andere kant die het nu misschien niet halen, en dat is dan heel jammer. Ik zou met mijn vriendin in juli gaan Interrailen naar Rome en Boedapest. Het is pas in juli, en we hebben de mogelijkheid gekregen om tot 1 mei gratis te annuleren. We weten nog niet of we dat willen, maar ik vermoed dat we het annuleren. We kunnen alsnog later beslissen om wel te gaan door opnieuw een Interrailkaart te kopen. Twee weken van tevoren kunnen we onze verblijven annuleren omdat we bij AirBnB geboekt hebben; dat is wel een gelukje. Bij mijn studie zit het wat anders dan bij Ilse: Ik had een meeloopdag gepland bij Security Studies, maar dat kan nu niet. En daar baal ik wel echt van. De inschrijfdatum voor studies is nu verlengd tot 1 juni, maar dat maakt niks uit, want er is geen meeloopdag meer. Ik schrijf me wel in, en kan tot 1 januari volgend jaar nog stoppen. Ik ga nu niet een tussenjaar doen, dat wil ik liever niet. Ik heb een oud-collega die er erg positief over is, het is een relatief nieuwe studie. Er is wel veel info online te vinden en ik heb het besproken met mijn ouders. Het lijkt me heel leuk, dus ik ga het toch doen!”